แบคทีเรีย

ในสิ่งมีชีวิตทั้งหมด DNA ของแบคทีเรียประกอบด้วยฐานไนโตรเจนทั้งสี่ อะดีนีน (A) ไซโทซีน (C) กัวนีน (G) และไทมีน (T) กฎของการจับคู่เบสสำหรับโมเลกุลดีเอ็นเอสายคู่กำหนดให้จำนวนเบสอะดีนีนและไทมีนเท่ากัน และจำนวนเบสไซโตซีนและกัวนีนต้องเท่ากันด้วย ความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนคู่ของเบส G และ C และจำนวนคู่ของเบส A และ T เป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเชิงวิวัฒนาการและการปรับตัวภายในสิ่งมีชีวิต สัดส่วนหรืออัตราส่วนโมลาร์ของ แบคทีเรีย G + C สามารถวัดได้โดย G + C หารด้วยผลรวมของฐานทั้งหมด (A + T + G + C) คูณด้วย 100 เปอร์เซ็นต์ ขอบเขตที่อัตราส่วน G + C แตกต่างกันระหว่างสิ่งมีชีวิตอาจมีความสำคัญ ในพืชและสัตว์มีสัดส่วนของ G + C ประมาณร้อยละ 50 ช่วงสัดส่วนของ G + C ที่กว้างกว่านั้นพบได้ในโปรคาริโอต ซึ่งขยายจากประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ใน Mycoplasma ส่วนใหญ่ไปเป็นประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ใน E. coli ไปจนถึงเกือบ 75 เปอร์เซ็นต์ใน Micrococcus, actinomycetes และ myxobacteria ที่มีผล เนื้อหา G + C ภายในสปีชีส์ในสกุลเดียวมีความคล้ายคลึงกันมาก