อาชีพพยาบาล

การศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้โดย Dr. Jeannie P. Cimiotti จาก Rutgers College of Nursing และผู้ร่วมวิจัยสรุปว่า ระดับของ "ความเหนื่อยหน่าย" ที่พยาบาลประสบอาจเกี่ยวข้องโดยตรงกับความถี่ที่ผู้ป่วยได้รับเชื้อระหว่างพักรักษาตัวในโรงพยาบาล นักวิจัยพบว่าในขณะที่ความสัมพันธ์ที่มีนัยสำคัญระหว่างการติดเชื้อดังกล่าวกับจำนวนผู้ป่วยที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลพยาบาล จากตัวอย่างโรงพยาบาลดูแลผู้ป่วยเฉียบพลัน 161 แห่งในเพนซิลเวเนีย และพยาบาลโดยเฉลี่ย 45 คนที่ทำงานที่โรงพยาบาลแต่ละแห่งที่สุ่มตัวอย่าง Cimiotti และทีมงานของเธอวัดความเหนื่อยหน่ายของพยาบาลโดยใช้แบบสำรวจ Maslach Burnout Inventory-Human Services Survey ตามทฤษฎีของ Maslach องค์ประกอบที่สำคัญของความเหนื่อยหน่ายในพยาบาลและบุคลากรทางการแพทย์อื่นๆ คือ "ความอ่อนล้าทางอารมณ์" ความอ่อนล้าทางอารมณ์นั้นสัมพันธ์กับความห่างเหินทางอารมณ์และการรับรู้จากงาน โดยเป็นกลไกในการรับมือกับความต้องการและความรับผิดชอบของงาน "เราตั้งสมมติฐานว่าการขาดความรู้ความเข้าใจที่เกี่ยวข้องกับความเหนื่อยหน่ายในระดับสูงอาจส่งผลให้การปฏิบัติด้านสุขอนามัยของมือไม่เพียงพอและขาดขั้นตอนการควบคุมการติดเชื้ออื่น ๆ ใน พยาบาล วิชาชีพ" นักวิจัยแนะนำ นักวิจัยพบว่าทุกๆ 10 เปอร์เซ็นต์ที่เพิ่มขึ้นของพยาบาลที่หมดไฟในโรงพยาบาลดูแลผู้ป่วยเฉียบพลันจะเพิ่มอัตราการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะเกือบ 1 คนต่อผู้ป่วย 1,000 คน และเพิ่มอัตราการติดเชื้อบริเวณแผลผ่าตัดมากกว่า 2 คนต่อผู้ป่วย 1,000 คน "การค้นพบนี้มีความสำคัญทั้งทางสถิติและทางคลินิก" นักวิจัยกล่าว “หากสัดส่วนของพยาบาลที่มีความเหนื่อยหน่ายสูงสามารถลดลงเหลือร้อยละ 10 จากค่าเฉลี่ยร้อยละ 30 จะป้องกันการติดเชื้อได้ประมาณ 4,160 ราย … ซึ่งจะนำไปสู่การประหยัดเงินได้ประมาณ 41 ล้านดอลลาร์” ไม่ต้องพูดถึงการช่วยชีวิตจำนวนมาก เพื่อลดความเหนื่อยหน่ายของพยาบาล นักวิจัยแนะนำให้ดำเนินการเปลี่ยนแปลงองค์กรเพื่อสร้างความผูกพันกับงานอย่างมีประสิทธิภาพ ตัวอย่าง ได้แก่ การแทรกแซงทางการศึกษา ความคิดเห็นเกี่ยวกับการปฏิบัติงาน และการสนับสนุนทางสังคม การศึกษานี้มีความสำคัญมาก เนื่องจากในครั้งแรกที่พยาบาลหมดไฟมีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อทุติยภูมิ นอกจาก Cimiotti แล้ว ทีมวิจัยยังได้รวม Drs. ลินดา เอช. ไอเคน, ดักลาส เอ็ม. สโลน และอีวาน เอส. วู แต่ละคนมาจากศูนย์วิจัยผลลัพธ์ด้านสุขภาพและนโยบายที่โรงเรียนพยาบาลแห่งมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย การวิจัยได้รับการสนับสนุนโดยเงินทุนจากสถาบันวิจัยการพยาบาลแห่งชาติ - สถาบันสุขภาพแห่งชาติ